Reflecties Periode 3

Les 1: Ik was bij de eerste les afwezig, dus ik weet niet wat er in die les is gebeurt.

Les 2: Ik heb in de les kennis gemaakt met de drama docent en ze vertelde mij kort wat we gingen doen. Als eerst gingen we in een kring zitten staan en moest iedereen om de beurt een stap naar voren doen, zijn naam zeggen en iets doen, stap terug en dan nog een keer met met z’n allen. Voordat we begonnen met het spel, moesten we een bepaalde houding hebben, je armen moest je een beetje laten hangen, je voeten uitelkaar en je buik iets naar voren. Bij het spel deed ik bijvoorbeeld ‘ ik heet asha’ (en ik deed een stap naar voren met mijn duim omhoog). Hierna gingen we nog een oefening doen, we moesten met een groepje kinderen in het lokaal recht voor uit lopen, zonder oogcontact en zo ging het steeds een stapje verder. Het werd wat moeilijker omdat er één persoon opeens stil moest staan en de rest moest dat ook doen zonder oogcontact, uiteindelijk moest het samen een persoon zijn. Dat deden we zo ook met snel lopen, één iemand ging opeens snel lopen en de rest toen ook en uiteindelijk werd het een geheel. Daarna deden we ook zo’n soort oefening maar dan anders, we stonden in een rij en dan deed iemand een stap naar voren en ook dat moest uiteindelijk als één persoon worden uitgewerkt. Als laatste gingen we een maskerspel doen, een aantal kinderen kregen een opdracht van de docent en moesten dat met maskers uitbeelden en dan moesten de kinderen die aan de kant zaten raden wat ze aan het doen waren. Hierna kreeg iedereen een opdracht om met groepjes van drie iets uit te beelden voor de klas. In de derde les gaan we het uitbeelden, want er was geen tijd meer voor die opdracht.

Les 3: In de derde les gingen we weer in de kring staan, maar deden we iets anders .. het was een ‘schietspel’. Je moest iemands naam roepen en de twee personen die dan naast die persoon stonden moest diegene neerschieten, als ze te laat waren, waren ze af en als diegene te laat bukte was die ook af en zo ging het spel verder. Daarna gingen we weer in de ruimte lopen, maar dit keer gingen we kijken naar hoe iedereen loopt. Je zag dat iedereen echt zijn of haar eigen loopje had. Bij mij werd er nogal gekeken naar mijn loopje en op een gegeven moment stonden een paar kinderen achter me en gingen me na doen. Daardoor zag je echt hoe ik ging lopen. Na het lopen gebeuren  gingen we weer verder met maskerspel, helaas kwamen ik en mijn groepje weer niet aan de beurt door de tijdnood. Volgende keer gaan we het hopelijk wel laten zien aan de hele klas !

Les 4: In de vierde les maakten we kennis met hele bijzondere maskers, een paar kinderen gingen de maskers aandoen en lieten een gevoel zien. We moesten een groepje maken, die bij een masker hoorde die jouw het meeste aansprak. Het was erg leuk om met de nieuwe maskers te werken, want ze zagen er heel mooi  uit en daarom deden we ook extra voorzichtig met de maskers. We kregen de opdracht om een rollenspel voor te bereiden. In de volgende les lees je daar meer over.

Les 5: In de vijfde les gingen we ons voorbereiden op het rollenspel en het stukje dat je met je groepje moest spelen. Bij het rollenspel moest je vragen stellen aan een persoon met een masker op, de persoon moest doormiddel van lichaamtaal antwoorden. Er mochten geen uitgebreide vragen gesteld worden, alleen vragen waarop je ja of nee kan antwoorden. Ik had ook een dalton-uur gepland en in dat uur, gingen mijn groepje en ik ons voorbereiden op de toets. We hebben ook kleren uitgezocht die bij onze personage en maskers pasten. Gelukkig hebben we het dalton-uur goed besteed.

Les 6: In de laatste les gingen mijn groepje en ik ons stukje laten zien. Jamie Lee was een potloodventer, Ik was een jong meisje die erg geïnteresseerde is in de potloodventer, Tessa en Jennifer weten meteen al hoe de man in elkaar zit en proberen mij te beschermen. Het stukje speelde zich af bij een bushalte en tijdens het wachten vond een persoon iemand leuk en die andere uiteindelijk de ander ook. Jamie Lee  had een overdreven blij masker, Tessa had een verbaasd masker, Jennifer had een chagrijnig masker en ik had een vrolijk masker. Het stukje ging als volgt: Er staat een man bij een bushalte te wachten, even later komt er een meisje en gaat ook bij de bushalte staan. Dan komt er een jong tiener meisje aanlopen en ze zoekt in haar tas naar haar buskaartje, maar dan ziet ze opeens een stoere man bij de bushalte staan en voelt ze zich tot hem aangetrokken. Ze gaat voorzichtig naast hem staan en zit de hele tijd van verlegenheid aan haar haar, dan komt er nog een meisje aanlopen en ze is al chagrijnig maar als ze dit ziet begint ze zich samen met het andere meisje zorgen te maken over het jonge tienermeisje. Het chagrijnige meisje komt tussen de potloodventer en het tienermeisje in staan, maar dan loopt het tienermeisje weg en gaat aan de andere kant van de potloodventer staan. Hij merkt dat het meisje hem leuk vindt en voorzichtig pakken ze elkaars hand en legt het tienermeisje haar hoofd op zijn schouder. De andere twee meisjes zien dit en kijken elkaar meteen aan van dit is niet goed. De mensen kijken steeds even of de bus komt en uiteindelijk komt de bus en de twee meisjes trekken het tiener meisje uiteindelijk de bus in en de potloodventer blijft daar achter.

Het stukje hadden we in het begin heel goed en groot uitgevoerd, alleen het einde werd heel onduidelijk omdat er geen actie in het spel was. Er was een beetje onduidelijkheid over wanneer de bus zou komen en daarom was het einde heel onduidelijk en vaagjes. Maar voor de rest hadden we het stukje best wel goed uitgespeeld.

Ik vond de lessen van Frederique wel interessant, omdat ze elke keer wat anders had en dat maakte het ook leuk om mee te doen. Ik vond vooral dat schietspel erg leuk, want je moest je echt goed concentreren en opeens kwam er een actie. Al haar spellen hadden te maken met concentratie en dat vond ik wel erg goed van haar dat ze dat had gekozen, want zo zag je ook een andere kant van de klas. De klas heeft al moeite met concentratie maar door deze spellen, lieten we als klas soms wel zien dat we het wel in ons hebben.